Mapa wiatrowa Polski jest niezwykle przydatnym narzędziem, które pozwala lepiej zrozumieć rozkład zasobów wietrznych w naszym kraju. Wiedza na temat tego, gdzie w Polsce najczęściej i najmocniej wieje, ma kluczowe znaczenie zarówno dla sektora energetyki wiatrowej, jak i wielu innych gałęzi gospodarki.
Jak wygląda mapa wiatrowa Polski?
Typowa mapa wiatrowa Polski przedstawia rozkład średnich rocznych prędkości wiatru na wysokości około 80-100 metrów. Im ciemniejszy kolor na mapie, tym wyższe prędkości wiatru w danym miejscu. Często stosuje się kolory od jasnożółtego dla najniższych prędkości, przez pomarańczowy i czerwony, aż po ciemnobrązowy dla obszarów o najwyższych prędkościach wiatru.
Z mapy wiatrowej Polski wyraźnie widać, że największe zasoby wietrzne znajdują się na północy kraju, szczególnie w pasie nadmorskim od Zachodniopomorskiego przez Pomorskie, po Warmińsko-Mazurskie. Wiatr wieje tam najczęściej i najmocniej. Na południu kraju, zwłaszcza w górach i na Podkarpaciu, występują z kolei najniższe zasoby wiatru.
Gdzie w Polsce najczęściej wieje wiatr?
Zdecydowanie najwietrzniejszymi regionami Polski są:
- Wybrzeże bałtyckie od Świnoujścia po Mierzeję Wiślaną,
- Równina Szczecińska i Równina Gryficka w Zachodniopomorskiem,
- Równina Białogardzka, Równina Sławieńska i Pobrzeże Koszalińskie w Pomorskiem,
- Mierzeja Wiślana i Pobrzeże Staropruskie na Warmii i Mazurach.
W tych regionach średnia roczna prędkość wiatru przekracza najczęściej 5-6 m/s, a w pasie nadmorskim sięga nawet ponad 7 m/s. Dla porównania, w centrum Polski jest to zwykle 3-4 m/s. Taka różnica ma olbrzymie znaczenie dla opłacalności inwestycji w energetykę wiatrową.
W których regionach Polski wiatr wieje najmocniej?
Najwyższe prędkości wiatru notuje się na następujących obszarach:
- Wybrzeże koszalińskie i ujście Wisły Śmiałej - ponad 7,5 m/s średniorocznie,
- Zachodnie wybrzeże Zatoki Gdańskiej - ponad 7 m/s,
- Równina Białogardzka i okolice Kołobrzegu - około 7 m/s,
- Mierzeja Wiślana - sięgające 7 m/s.
Warto zwrócić uwagę, że maksymalne prędkości wiatru w tych rejonach przekraczają nawet 10-12 m/s, co stwarza wyśmienite warunki dla energetyki wiatrowej. Najsilniejsze podmuchy notuje się zwykle zimą, kiedy nad Polskę napływa chłodne i gęste powietrze kontynentalne lub arktyczne.
Które województwa w Polsce są najbardziej wietrzne?
Biorąc pod uwagę średnią prędkość wiatru w województwach, największy potencjał wietrzny mają:
- Zachodniopomorskie - 5,5 m/s,
- Pomorskie - 5,3 m/s,
- Warmińsko-mazurskie - 4,9 m/s.
W województwach tych znajdują się zdecydowanie najkorzystniejsze warunki wietrzne dla lokalizacji turbin wiatrowych. Na drugim biegunie znajdują się województwa podkarpackie, małopolskie i śląskie ze średnimi prędkościami 3-3,5 m/s.
Gdzie znajdują się najlepsze lokalizacje dla farm wiatrowych?
Analizując szczegółową mapę wiatrową Polski, można wskazać konkretne, optymalne lokalizacje dla większych farm wiatrowych:
- Wybrzeże koszalińskie i okolice Kołobrzegu,
- Wybrzeże gdańskie w okolicach Władysławowa,
- Równina Szczecińska koło Gryfina i Pyrzyc,
- Równina Białogardzka,
- Mierzeja Wiślana.
Wszędzie tam prędkości wiatru są wystarczająco wysokie, a jednocześnie istnieje dostęp do sieci energetycznej o odpowiedniej mocy, co umożliwia efektywny transport wyprodukowanej energii.
W jakich miesiącach wiatr w Polsce wieje najsilniej?
Sezonowo najwyższe prędkości wiatru notuje się w Polsce zimą, zwłaszcza w okresie od listopada do marca. Szczególnie wietrzne bywają miesiące:
- Styczeń - średnio 4,5 m/s,
- Luty - 4,4 m/s,
- Grudzień - 4,3 m/s.
W tych miesiącach nad Polskę napływa najczęściej chłodne, kontynentalne powietrze arktyczne, które powoduje wzrost prędkości wiatru. Latem średnie prędkości są znacznie niższe i wynoszą 3,5-3,7 m/s.
Jakie są średnie prędkości wiatru w różnych częściach Polski?
Przeciętne roczne prędkości wiatru w poszczególnych regionach Polski przedstawiają się następująco:
- Pobrzeże bałtyckie - 6,5-7,5 m/s,
- Pobrzeże koszalińskie i Pomorze Środkowe - 5,5-6,5 m/s,
- Warmia i Mazury - 4,5-5,5 m/s,
- Wielkopolska i Ziemia Lubuska - 4-4,5 m/s,
- Mazowsze i Podlasie - 3,5-4 m/s,
- Małopolska i Górny Śląsk - 3-3,5 m/s.
Jak widać, różnice w średnich prędkościach wiatru między poszczególnymi obszarami sięgają nawet 2-3 m/s, co ma ogromne znaczenie przy planowaniu inwestycji wiatrowych. Mapa wiatrowa pozwala te różnice dobrze zidentyfikować.
Jak zmieniały się warunki wietrzne w Polsce na przestrzeni lat?
Długoterminowe pomiary wskazują, że w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat średnia prędkość wiatru w Polsce nieznacznie spadła. Największy spadek odnotowano w latach 70. i 80. xx wieku. Był on spowodowany postępującą urbanizacją i rozwojem przemysłu.
Jednak od lat 90. prędkości wiatru ustabilizowały się i pozostają relatywnie stałe. Co więcej, mimo pewnego spadku w ujęciu wieloletnim, nadal utrzymują się one na wystarczająco wysokim poziomie, aby energetyka wiatrowa była opłacalna.
Dlatego przy odpowiednim wyborze lokalizacji, Polska nadal posiada bardzo dobre warunki wietrzne, które mogą być jeszcze lepiej wykorzystane przez rozwój sektora wiatrowego. Szczegółowa analiza map wiatrowych jest kluczowa, aby ten potencjał optymalnie zagospodarować.
Podsumowanie
Mapa wiatrowa Polski jasno pokazuje, gdzie znajdują się największe zasoby wietrzne w kraju. Najkorzystniejsze warunki panują na północy, zwłaszcza w pasie nadmorskim i na przyległych do morza równinach. To właśnie tam powinny powstawać kolejne farmy wiatrowe, aby w pełni wykorzystać potencjał wietrzny Polski. Analiza map wiatrowych i wnikliwy wybór lokalizacji są kluczowe dla rentowności inwestycji wiatrowych.
